Güz Halkı Şiiri - Metin Önal Mengüşoğlu

Memnunluğu hep güze mi rastlar halkın,

Kökü çürümüş yapraklar gibi

üflesen düşer

Önce onu kestirir gözüne rüzgar

Ona karşı şaklatır kırbacını

yağmur ve dolu

Kar, bir damı çökertmek isterse eğer

bulur kolaylıkla halka ait olanı

bir evin içinden geçmek isterse

çamuru, gürültüsü, haşmetiyle sel

gecikmez tanımakta halkın evini

Şahlar ustadır bir de

halkı, çökmüş avurtlarından tanımada

halkı halkla kuşatır

kırışan alnını halkın

gerdirir doktorlarına

Yalnız halk tanımaz halkı

bilmez nerden geliyor

bu, yuvarlanıp yangınlar çıkaran kor

o ki bahar gelir yaz gelir

memnun değil

güz gelir tanı

yanağından bir gamze ayırır memnunluğa

o zaman, ya intihar

ya idam...