Güz bana kaldı Şiiri - Wolf Son

seninle sonsuz bir yaşam düşlerken
ayrılığa giden yol bana kaldı
çiçeği böceği sana verince
yaprağı dökülmüş güz bana kaldı

hergün vuslat için taviz verirken
söylediğin tek söz daha çok erken
yaş kemale erdi ömür biterken
sırması dökülmüş saç bana kaldı

bir adım atsaydın koşardım sana
hergün yeni bir dert yolladın bana
veda vakti geldi bu fani hana
günahın vebalin hep bana kaldı

bu son sözüm sana " mesut " olasın
ben görmedin sen hep bahar göresin
seni sevdiğim sır kimse bilmesin
iki damla yaşla nâr bana kaldı....

herkes herşeyi konuştu...
sus bana kaldı.......