Güvercin (Gülüş ver, Cyn...)

Somunuyla göbeğinin ekmeğin;
Çıkarıverip un ufak, pay veriyoruz;
Cam önü kuşları’na mutfağa …
Gagalayıp duruyorlar emeğin.
Ama günlerden bir gün açmış
İsek, pencereyi öyle unutmuşsak;
Kaçıveriyor içeri bazen onlardan biri.
Önce şaşırıyoruz
Ve kapatıyoruz balkon kapısını (sekerek mutfağa -
Hatırlamışsak)
Bir süre donup (o da) süzüyor yan yan etrafı …
Ve bir süre, yavaştan yürüyerek de süzüyor yan yan etrafı.
Biz koşup kovalıyoruz onu (Sonra,
Dilekli hareketlenmeye belli; sağa-sola geziniyor:
Sonra hareketlenmeye niyetlenmiş belli, sağa-sola geziniyor)
kurtarmak niyetli,
İnsanoğlu’na benzeşen o güvercini …

Balkona biz girince güvercinler camda kaçıştı.
Balkona girince güvercinler, atılımcı! ! !

Taştan düşecek derece kapışıp, hem de
ürküp; halbuki, biri besili,
Bir diğer tombul türdeşinin
Mi elinden hakkını mamasının gagalıyordu?
: Gaga; gaga, düzen, saç, sinekkaydı üçgeni’nde tarak kapmaktaydı?
Üstüne onun, bayağı bir kabardı –düşünüyor denemez halbuki
- Yengeç yan yürüyüp;
Öncesinde el ense çekti, daha bir öncesinde bakış attı,
Ama karnını doyurmak için mi balkona girmişti?

:Kırıntılar, mutfak lavabosundan sulandırılmış;
Dışındaydı balkonun, dışında pencerenin.
Aksilikler güvercinin, ini'dir arslan köpeğinin!