Güvercin gerdanlığı Şiiri - Yasemin Tanık

Güneşsiz günün lezzetinde yerde sürüklenen yapraklara takıldı gözlerim,
Nefesiyle ayak direnirdi bana, bende uçuşan eteklerimle uzanırdım göğsüne,
Penceremi açtığımda kulağıma fısıldadı öyküsünü
Ne maziler takılmış kanadına, savrularak okudum tenime dokunan hallerini

Gamlı halini göm, koşarak dokun sokaklara, dağlara, insanlara..
Ressamın fırçasıyla gülümsemeyi üfle, gecenin alnından vur karanlığı,
Yine bana gel hüzünlü makamımı sil dokunuşunla
Sadece eserek gel, rüyaların beşiğinden ninnileri söyle bana

Tozlu raflar devrilmedi mi heybetinle?
Halbuki ellerinin yelpazesinde savururdun en kirli cümleyi,
Güvercin gerdanlığım mısın, ömrümün fermanı mısın bilemem,
Ya yitirsem seni nasıl dudaklarıma yazılır adının her hali?
Es yine dökülsün yapraklar, ruhumun çağında sen miadım ol rüzgar.