Güvercin Gerdanlığı Şiiri - Zekeriya Efi ...

Yine kasımdı aylardan…
Sıcak bir zemheriye kucak açtı duygular.
Fırtınanın izleri hâlâ belirgindi damlaların üstünde.
İnce bir gelinlik gibi sapsadeydi,
Yüreğine yazılmış kına izleri…

Ata binmişti “Ya nasip! ” diyerek
Ağladığı belli değildi duvağın oyasından.
Yeni bir sabahın koynunda şekillenmeye,
Çift kişilik bir teklik arzusuydu güvercin gerdanlığı
Alnına yazılmış kader yazgısı…

Yaşamın en zor tercihinde,
Bir kurşun kadar ağır bir sorumluluk yüklenmişti.
Minicik yüreği çoklu bir bölünme yaşadı,
Her birine ayrı sevgi yağdırdı.
Çocuk kahkahaları duvarda yankılandı…

Sevgilerin en temel taşıydı
'Ağlarsa anam ağlar.' sözünün sahibi.
Kırmızı benekli tabuta da ilk o sarıldı.
Yüreğinde taşımıştı, sırtında da taşırdı!
Mezar kadar ıssızdı, tüten ocaklar…

Hilalin gölgesi üzerimizde…
Yiğitler, koç yiğitler, kınalı yiğitler!
Halayın bir ucunda 'en büyük asker'
Kuş gibi hafif, fırlatılırken havaya
Ya şehit! Ya şehit! Alnındaki nur…

Yine kasımdı aylardan…
Daha ayaz düşmemişti acılı yüreklere.
Bir namlu gölgesinin ardında civanlar siperdeydi.
İnce bir gelinlik gibi sapsadeydi,
Vatanın silinmeyen haritası!