Uzak dur,uzak tut ruhunu.
Kaybetme ışığını yanımda,
Gömülme ruhumun karanlığına.
Gülüşlerin eksilmesin yüzünden.
Hiç Heba etme uykularını,
Değmez kimseye vereceğin gecelerin.
İstesende geri gelmez, heba edeceğin gençliğin.
İnsan kaderini tercihleriyle imzalar. unutma!
Sonra isyan etme,tercihlerindir kaderin.
Sana olan inancım bir bardak misaliydi,
Bir kere kırıldı bütün insanlığa sıçradı.
O gün bugündür sevemedim insanları.
Kayıt Tarihi : 29.9.2024 18:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!