Güven Biçer Şiirleri - Şair Güven Biçer

Başlangıcını bilmediğimiz yolculuk,
Çocukluk,gençlik derken ihtiyarlık.
Sanki hayallerimiz vardı kırık dökük
Yitip giden boş zamanlara gömdük
Hayat; sonu belli,durmayan yolculuk.

Yıl 1919 Mayıs’ın 19 ‘u
Sessizce bir vapur yanaşıyor samsun limanına
Mavi gözlü Atam; ışıklar saçıyor dört bir yanına
Asırlardır hür yaşamış, Ulus’un tutuşan bağrına
Karadeniz den serinlik; Mustafa Kemal Atatürk

Seninle,sensizliği yaşıyorum ben
Gördüğüm rüyasın,uyanmasam sen
Hasretin yakar,bir gün görmesem ben
Benimleyken bile özlediğimsin sen...

Seninle uyanıyorum her sabah ben

Ne zaman gelse mevsimlerden sonbahar
Bir deli rüzgar eser,dökülür yapraklar
Sahilde martı sesleri hırçın dalgalar
Gözümde canlanır,eski sevdalar...

Ne zaman gelse mevsimlerden sonbahar

Niçin bu yüzündeki tebessüm,
Neden öyle donuk bakıyorsun
Geçen yılları mı özlüyorsun
Yoksa geleceği hayal mi ediyorsun.

Bir an kendime soruyorum

Sen benim bebeğimsin
İlk ve son dileğimsin...

Gecemdesin, gündüzümsün
Sen benim bebeğimsin...

Yüzüme bakıp ta sevemiyorsan
Uzaklara gidip de dönemiyorsan
Hep ağlayıp gülemiyorsan
Beni uyut uyut ta git...

Düştüğün kuyulardan çıkamıyorsan

Sen varya sen;
Yanımdaysan hiç bir şeyin önemi yok.
Yok.... senden başka....!

Sen doluyorsun damarlarıma ılık,ılık
Kan değil sen...

Artık şarkılar konuşuyor benim yerime
Hasretin ateşi sarıyor bütün günlerime
Sensiz bonboş kalan yorgun bedenime
Yokluğun mu saracak... senin yerine.

Senin hayalin sinmiş odamın her yerine

Yalnız... bir kadın tanıdım ben.
Belliydi her halinden,
Yorgundu,yıpranmıştı amma
Sevgi dolu yüreği hala ayaktaydı.

Yalnız... bir kadın tanıdım ben.