Her zihin neyi düşünürse onu yaşar. Kimi istediği gibi olamadığı için üzülür, kimisi de onun gibi olmak ister. Hep hayata farklı gözlerle gözlemleriz.
Görmek istediklerimiz değil de hep görmezden geldiklerimiz bizim kaybımız olur. Görmezden geldiklerimiz bize duyulan sevgidir. Çünkü hep yanımızda bizimle kalacak sanırız.
Sevgi karşılıksız yapılan bir eylemdir. Karşılıksız yapılmalı lakin seven de sevilen de karşılığını alabilmeli. Sevgi mutlaka karşılık görmeli, yoksa her yanımızı olumsuz çapalar sarmalar. Etrafımız iyi niyetli kötülerle dolar.
İçinde ‘’Ş’’ harfi olan bazı fiiller vardır ki bunlar öznesi tek olan cümleler üretmezler. Tek bir harf yüklemleri kalabalıklaştırabilir. Bu yüklemlerle kurulan cümlelerin gizli özneleri vardır. Konuşmak, gülüşmek, gibi. Özne, yalnız değildir. Bazı eylemleri yaparken karşılık beklenmez ama birileri olmalıdır ki anlam bulsun yaptığın. Seni dinlemeseler de anlamasalar da konuşmak bu eylemlerdendir. Ya birilerine konuşursun ya da birileriyle. Yalnızım dediğinde bile ya kendinle konuşuyorsundur ya da Yaratanla. Gülüşmek de güçlü insani eylemlerden biridir. Gülüşünün karşılık bulduğunu anladığında güçlenirsin. Ama öyle bir eylem vardır ki tek başına yapılsa bile en güçlüsüdür. Karşılıksız yapılmalıdır ancak karşılık bulmaması tehlike yarata bilir. Mutlaka karşılık görmesi gerekir bu yüzden. Ama anladığımız türden karşılık değil, doğal olarak içimizden gelen bir eylem olmalı.
Sevmek…
Gözlerine bakıp kayboldum,
Gözlerini kaçırma benden,
Gelecek senle yaşamaksa,
Sevincim, yaşama arzumsun
Saçlarını elime alsam,
Eylül geldi hüzün dolu bakışlarıyla,
Sonbaharın gelişini müjdeleyen rüzgârıyla.
Yapraklar ağır ağır düşer ağaçlardan,
Toprağa bırakır öykülerini sessizce anlatan.
Güneş ılık ışıklarını saçar gökyüzüne,
Bu gece masamda,
Aynada baktım kendime,
Karanlık bile daha aydınlık.
Bu ben değilim.
Eh be hayat!
İçtiğim kahvenin acı tadı gibisin.
Ah kalbim…
Onlarca vedanın sesiz tanığı,
Onca vedanın içinde ben neredeyim?
Ne kavuşacağım birisi var.
Ne de beklentilerim.
Söylesene ben kimim?
Suskunluğum sizi yanıltmasın,
Sözcüklerim değil suskunluğum,
Dilim tutulsa da kalbim konuşur,
Siz anlamasanız da suskunluğumu.
Bazen acılarımı dökerim söze,
Zorunlu ikameti yaşar gibiyiz,
Dört duvar soğuk bir kapan,
Her şey yavan,soğuk aş,
Ruhumuz özgürlüğe hasret tutsak.
İsterdim yanımda seni,
Sonsuz zamanı ayırırdım,
Gülüşün masumiyet, yokluğun çile,
Varlığına minnetimdir.
Kırışmış ellerinde birikmiş emek,
Her çizgi bir ömür, her nefes gerek.
Gün doğar, gün batar, dert eksik değil,
Hayaller avuçta, gerçekler uzak değil.
Asgari bir umut, maaşlar suskun,
Hava açık güneşli, sıcak bir yaz günü.
Sen aklımda yoksun, çünkü yağmur yok
Her yağmurda seni hatırlarım,
Bu yıl yaz hiç bitmiyor.
Aklıma geleceksin diye korkuyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!