Şeffaf bir varlık, daha çok var gibi, o yüzden duymaz,
gereğinden uzak, özlemi sert esen rüzgarların, olmayacak bir çizginin takipçisi, çok emin belli, körelmiş elleri, dokunmaz gerçekte, gündelik çapraz ateşte, ilk düşenlerden yere kırılganlık ikliminde, umut olmalı ki devam etmeli, öyle de olur, neler son bulur iradenin elinde, yaşar gider kendince, saplanıp kaldığı yerde, yeni bir eğlence üretir kimliksiz gezilerinde, imkansız seçeneklerin görkeminde memnun belki de, ve bu dayanışma, yok evreninde bir aralanma gerçekleşince, başkaları başkalaşır, çoğu zaman yaya kalınır, bilinmeli belki de, güven kendine. Her zaman mümkün olanın gelişi herkesin kendiliğinde, kendine el verme de, sen bilmesen de, bilinirsen öte de.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta