Aklımda, günümde hep sen
Dalga dalga kalbime vuruyorsun
Bir yangın var bir yerlerde
Sönmüyor alevlendikçe büyüyor
Acım kum tanelerince
Dalgalar kıyıya vursa keşke…
Sen hep gülümse ey sevgili,
Güneşin parlaklığına kastediyorsun,
O güzel renkler,
Tek tek solmasın.
Ölüm döşeğindeki o son umut,
Akşamlar ayrı bir soğumuş.
Gündüzler karanlığa sarılmış.
Gözlerim bir âmâ misali, kaybolmuşum.
Senin denizini hayal ederken,
Sıcak kumları çoktan göze almıştım ben.
Uzaklara yelken açacaktık.
Yapraklar yemyeşildi,
Doğa seviniyordu bana.
Ruhumu suluyordum,
Seni soluyordum,
Gözlerimde seni ışıldıyordum.
Bir fidan büyütmek istedim.
Sürdü bunca yıl seni bekleyişim.
Sıkıştım kaldım içinde bu bekleyişin.
Ne olurdu bu vuslat sona erseydi?
Birlikte kahkahalar atsaydık ne olurdu?
Bu bekleyiş bitseydi ne olurdu?
Kapı açıldı,
Heyecan mıydı bu yoksa, sevinç mi?
Beş dakika istedi,
Kalbimin kapısını kapattı,
Sonrası sessizlik…
Bir asi rüzgar eser gider kalbine
Unutursun Hüda'yı bakarsın ayine
Cümle alem olur vahdet yarine
Tahassür olur zaman verevine.
Şefaat bekler içün olmayan senden
Bir resim çiziyorum aklımdan,
Çerçevesiz bir resim,
Yanmaya başlamış çoktan yavaş yavaş köşelerden.
İçinde bir kadın var uzaklarda,
Bir yerlerde uzaklara bakıyor,
Derin derin, gülümseyerek bakıyor.
Gözlerinde kaybolurum
Yalnızlık bana sarılır, çeker beni
Birisi güler birisi bakakalır
İçim üşür, durur ve de donakalır
Gülüşüne gülümserim
Bu diyardan gitmek istiyorum…
Bir yağmur tanesi olup bir yapraktan süzülmek,
Toprağa düşüp can olmak istiyorum.
İçime havayı dolu dolu çekmek istiyorum.
Buram buram yaşamak istiyorum.
Ölülere inat, kalbi ölenlere inat,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!