Bu sensiz 34. dolunay,
Hasretinle yine mahkumum sana,
Bende Bir umut bekliyorum yine,
Sahilde oturduğumuz o bankta.
Sen gittin millet aşkımı sınadı,
Yaşabileceğimiz ne mutluluklar varken,
Kahrolası gururumuz yüzünden geç kaldık.
Konuşup herşeyi düzeltmek fırsatı varken,
Sustuk içimize attık sonunda, geç kaldık.
Ayrıyız birbirimiz için yaratılmışken,
Dün nice umut verip, bugün kan kustursan da,
Sen benim başıma gelen arzulu belasın.
Bir bakışınla sitemlerimi sustursan da,
Sen benim başıma gelen arzulu belasın.
Sen bana gerçek başkalarına meselasın,
Varsa derdin bir değil bin tanesi razıyım,
Bana ağlatan şiir yazdıracaksan eğer.
Zaten sen derdin fazlası ben keyfin azıyım,
Ama sana ağlatan şiir yazmama değer.
Acı sandığın anıları sakla silme ki,
Ben ne zaman bir şiire başlasam,
Nedensizce hep seni yazıyorum.
Ne kadar saklasam duygularımı,
Satır satır hep seni döküyorum.
Ne zaman çekip gitmeye kalkışsam,
Veda şarkımızı çalmalıyız artık,
Birbirimize yakınken uzak kaldık.
Nakaratımız geçti şarkımız bitti,
Sanırım yolun sonu göründü artık.
Ne kadar zormuş bir anda veda etmek,
Bilirim sessizken düşüncelere dalarsın,
Derin düşünceler yer bitirir, üzülme sen.
Bilirim Sustuysan kalp kayığını salarsın
İpi çözülmüşse geri dönmez, üzülme sen.
Hayatta ne sözler duydun ne laflar işittin,
Duydum ki vakit tamam artık gidiyormuşsun,
Gitmeden bir kez daha görmek istiyormuşsun.
Bende isterdim ki sen zaten biliyormuşsun,
Kahrolsun Şartlar ve Koşullar gidiyormuşsun.
Yaşayacağımız ne çok mutluluklar varken,
Fırtınalar kopuyor yüreğimde,
Şimşekler çakıyor düşlerimde.
Peki buna ne diyeceksin?
Sen yeni sevdalara yelken açarken,
Kalbimin kıyılarında bağlı duran,
Ufak sandalımız da gitti,
Ne bir hüzün ne bir damla gözyaşı,
Her yıl dert günüdür 24 Nisan,
Bak yine geldi mi bana yılbaşı?
Her yıl kara gündür 24 Nisan,
Bu bank dile gelse neler anlatır?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!