Hayat
Kumpaslarla dolu,
Tutulmuş her sokak başı
Karanlık yüzler kapatmış sağı solu
Fark etmedik yedik hayatımız kazıklarla dolu
Bir, iki üç beş yedi daha ne kadar yeriz bilmem ama
Bir kumru kondu az evvel balkonumuzdaki saksıya
İnanamadım kaçmadı bizi ilk gördüğü anda
Oğlum BERK kucağımda iyice yaklaştık yanı başına
Öyle güzeldi ki tüyleri, parlaktı nurlarla duruyordu karşımızda
Gözlerimin içine baktı dakikalarca
Sanki kuş değil di o, babam vardı o bakışlarda
Kuru bir dal parçası gibi kırıldığında
Bir daha sen sen olamazsın
Hayat deler geçer seni
Bir daha toparlanmazsın
Umurunda mı dünya
Sen olmadıktan sonra
Çıplak ayaklarıyla basarken toprağa
Gözlerinde her şeye rağmen birazcıkta olsa umut
Çocukça masum bakışlarında saklı dünya
Belki de daha öğrenememiştir
Çevresinde neler olup bitiyor
Görmeye başlamış
Oğlum benim babam
Dedemden bana miras kalan
Çok değerliydi ayrıldı aramızdan
Sesini kolay kolay unutamam
Doğruluktu yolu ayrılmadı rotasından
Çok zaman oldu belki ama
Artık yerim iyice daraldı
Görmek istiyorum artık
Sesini duyduğum insanları
Sürekli birileri okşuyor
İçinde bulunduğum duvarları
Çok sıkıldım artık
Her zaman ileri oldu rotam
Düştüm, kalktım, yaralarımı sardım
Korkmadım her zaman geleceğe baktım
Neden, niye sordum defalarca
Ama cevabını bir türlü bulamadım
Kararımı çoktan vermiştim zaten
Sen olduktan önce
Sen olduktan sonra
O kadar farklı ki dünya
Canımızda can
Hayatımızda heyecan
Mutluluğumuza ortak oldu faydan
Nefes aldığımız her an
Belki bir daha veremeyeceğimizi
Biliyor olsak ta
İçimizdeki egoist duygular
Unutur her zaman
Sevdiklerimizi görmek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!