Hayat bir rüyaymış meğer
Ne üzengi ne de eğer
Gün sonunda kırat da yok
Erken uyanmaya değer
Ne bir çiçek ne sevgili
Ne olur her yerde barış olsaydı!
Erdem olsaydı türkülerin dengi...
Hedefi kurşun değil, tohum bulsaydı!
Gülden olsaydı kırmızının rengi.
Ne olurdu Tarihin keskin ışığı,
Ardıma baktım da yoksunuz yıllar!
Gelecekte misiniz, o bile muhal!
Ağarmış saçımda mı saklandınız?
Fısıldıyor alnımdaki imzalar!..
Kar olduk yağdık saçlarına elhak!
Ölüm kalp çarpıntısı kadar yakın.
Kara tren gecikir sanma sakın!
Kelebeğin kanadı kadar uzak...
Tuzaktır azizim şu dünya tuzak!..
Fâni insan, tıpkı dünya misâli..
Öyle bir dünya ki yakar yüreği
Bir geceyle gündüz yıkar direği
Nice ceylan gözler toprağa akmış
Gider olduk dostlar, kader gereği
Tüllenmiş umutlar, serilmiş yere
Elinin değdiği her şeyi güzelleştirmeye adanmış özgün bir insan. Tanrı yardımcısı olsun.