Günümüzde İnsan Şiiri - Ömer Baycan 2

Ne tadı kaldı, ne tuzu şu yalan dünyanın,
Yeryüzü ve gökyüzü ayrı bir karanlık,
Her bir zerresinde dahli vardır insanın,
Eserinle gurur duy ey insanoğlu, insanlık.

Bir çırpıda felaket oldu toprağı, taşı,
Yetmedi Yüce Yaradan’ın verdikleri,
Zehir oldu saçıldı sofradaki aşı,
Bitmedi tabiatın günahına girdikleri,

Görmezmisin milyarlarca yıl heba oldu,
Çalıştın, çabaladın kendince düzen kurdun,
Oysa sahibi vardı her şeyin, O unutuldu,
Azıcık düşünseydin, huzur dolardı yerin yurdun.

Sen azdıkça, O yokladı seni sağlığınla,
Yine de elinden almadı çare arama yetini,
Deprem, tufan, afet verdi yığınla,
Sen sabit tuttun, değiştirmedin art niyetini.

On gram virüs ile esir aldı cümle alemi,
Ciğerci kedisi gibi derman gözler oldun,
Artık bıraktı kaderine salıverdi seni,
Felaketini her akşam TV lerden izler oldun.

İflah olmayız biz, nasihat bize neyleysin,
Bundan sonrası hep böyle keşmekeş,
İnsanoğlu kendi yazsın, kendi söylesin,
Nasıl olsa ona göre kader kötü, felek kalleş.
Ömer BAYCAN 26.06.2020