GÜNLÜĞÜMDEN – 16?
Merhaba Tutku! İçim bir tuhaf. Gözlerimi zorluyor, akmak için yaşlar. Tutuyorum.
Son bir haftadır bana yaşatılanlar yüzünden, toparlanamadım daha. Düşünüyorum da, inanılması güç. Söyleyecek sözüm yok. Kalbimin bir damarı koptu sanki. Evet öyle oldu. O güzelim büyü bozuldu. Herşey, sıradanlaştı. Ama ben o farklı büyüyü, özenle saklayacağım içimde.
Tutamıyorum gözyaşlarımı. Ne kadar aksalar az. İnsanlar, ne kadar acıtıcı olabiliyor? Dedim ya, söyleyecek sözüm yok. Gerçekten, kalbimin bir damarı koptu.
Hastalandırdılar beni. Önce iş sorunu, sonra da, ondan daha kötüsü, şu dayanamayacağım derecede, acıtıcı olay. Başım ağrıyor ve dönüyor. İlaçlarımı, düzenli kullandığım halde, sanırım tansiyonum çıktı.
Psikolojim, tamamen düzelmişti. O da biraz bozuldu. Çünkü, ağlama isteği geliyor. Hüzün ve acı duyuyorum. Seviniyordum. Hayatımda ilk kez, çok uzun bir zaman, bu isteği duymadığıma.
Atlayacağım yine bunları. Ö Ğ R E N İ Y O R U M. A C I M A S I Z C A.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta