Günler Şiiri - Garib Koçoğlu

Törpüledi bedenimi ruhumu
Günler geçmeyen günler
Ne zalim nasıl zulüm
Günler geçmeyen günler
Saydım saydım bitiremedim.
Tükendi nefes yetiremedim.
Bir adım bile beriye getiremedim
Günler geçmeyen günler.
Zalim oldun zulüm ettin.
Ben kovaladım sen gittin.
Yettin ama artık yettin
Günler geçmeyen günler
Bir idin beş oldun
San ki bana eş oldun.
Gece rüyamda düş oldun
Günler geçmeyen günler.
Satsam alan olmaz.
Bir türlü boş dolmaz
Bu dünya sana da kalmaz
Günler geçmeyen günler
Akıttın gözümün yaşını
Zehir ettin ekmeğini aşını
Bulamadım sonunu başını
Günler geçmeyen günler.
Dilim damağım kurudu
Sanki dünya üzerime yürüdü.
İçimi karabulut bürüdü
Günler geçmeyen günler
Garib Koçoğlu neylesin seni.
Dost olalım kaldır kini
Yok mu bunun imanı dini
Günler geçmeyen günler