Günler Şiiri - İbrahim Korkmaz

Geceler benim kadar uykusuz ve hırçın
Gündüzler isyan etmekte şafaklara.
Güneş yine zaman saçtı üstümüze,zamansız.
Kim bilir hangi diriyi gömecek toprağa
Hangi beşerin kılacak cenaze namazını.

Günler, hödük, köpekleşmiş…
Canlardan can almaya can atmakta.
Yüreklere nefret koymaya,sevgi duymakta.
Günler, tanrıya isyan eder gibi gaddar,
Günler, kara bulut gibi üstümüze ıstırap yağdırmakta.

Günler, sevgimizi en haşin rüzgarlara siper ettiğin yeter.
Ümitlerimize kelepçe vurmaya hakkın yok.
Hicran yollarından çekil, bırak ellerini.
Bırak çocuk gibi oynamayı,git yoluna.

Biliyorum, mutluluk bahçesinde ağlatmayacaksın bugün.
Kendi yağımızla kavurmayacaksın yüreğimizi.
Yine uçurumun en derin cehennemlerinde;
Cenneti mumla aratacaksın.
Sana “elveda” desem de, sen ölsen de
Biliyorum yine beraber uyanacağız uykudan.