Günler Şiiri - Mehtap Keklik

Günler yorgun, günler miskin uyanıyor
Uykudan.
Ezilmişliğin ağırlığıyla başlıyor her şey
Atalet basıyor dem be dem
Günler mahmur, günler sakin
Kanayan düşünceler pervasız
Ağıtlar sessiz
Çığlıklar sessiz
Feryatlar sessiz
Fethedilecek yüreklerdeki umut sessiz.

Gün kıyama kalkma günü
Lakin...
Günler yorgun, günler miskin
Kıyama niyetli de takatsiz.

Gece yaklaşmakta
Hem çok yakında
İstila umudunda karanlık
Fethedilecek yürekleri.

Güneş ufukta asılı kalmış
Karanlığa gömülüp gitme korkusunda.
Günler uyanın
Uyanın günler
Karanlığa boğulmadan.