Güneşli Bir Gün Şiiri - Serpil Koçar

Dışarıda güneş açmış bu sabah mis gibi
Sen geldin aklıma, gülüşün kadar sıcacıktı
Bakışların kadar parlaktı bu sabah güneş
Tüm Dünyayı aydınlatıyor, parlaklığıyla

Sahilde insanlar elele yürüyorlar
Kuşlar sesleriyle eşlik ediyor sanki
Rüzgar ise hafif hafif okşuyor insanları
Denizde zıplayan balık gibi, etraftaki çocuklar

Bir tek ben yalnızdım galiba sahilde
Kedileri köpekleri sevdim, kuşları yemledim
Bir banka oturup denizi izledim uzun uzun
Gelip geçen insanları inceledim, yüzlerini okudum

Bazı insanların yüzünde hüzün ve gam
Gözlerinde ise yılların yorgunluğu vardı
Kimisi sanki umudu tükenmiş gibiydi
Sadece nefes alıyor hayatta olduğu için

Bazıları mutlu mesut eşiyle sevgilisiyle yan yana
Kahkahalar atarak sarmaş dolaşlar sevinçle
Sohbet edip yürüyorlar Huzurla sahil boyunca
Kimiside çocuklarıyla oyunlar oynayarak geçiyordu

Derin bir nefes aldım mis gibi havayı çektim içime
Kendi kendime gülümsedim, Yalnızlığıma selam verdim
Farkında olmadan ellerimi tutmuşum sonradan farkettim
Usulca sarıldım kendime, güneşin sıcaklığında ısındı tenim