Güneşin mülkünden Şiiri - Gökhan Oflazoğlu

Parıldayan gecenin ortasında yanan güneş,
çağrılı zamansızlığın umut üreten soğuk düşü.
Kayar gider avucundan soluk, çevreler yitmişi,
uzak bir ben aşan ifadenin düşüşü, sözsüzlük
uçurumu kadar derin, belki çıkılır belki çıkılmaz.
Dalıp gittiğin dumanlar arasından belli belirsiz
gülümseyen yüz, öpsen geçer, dokunur bütün
geçmiş ve geleceğin birleştiği yer. Bu dönüşsüz
yoğunluk, aktarır varlık kervanını bitmeyene,
yağmalanmış öte mülkleri sorar gene, pahası
nedir bunun, daha ne ödemeliyiz ki güneş yine
doğsun gecede.