Güneşim ol Şiiri - Hatice Ak

yürürken bir başımıza kimsesiz kaldırımlarda
yağmur damlaları okşasın saçlarımızı
üstünden atlarken su birikmiş çukurların
seyret nasıl süzüldüğünü tepeden tırnağa
umutlarımızın

ben şemsiye almamış olayım mesela
sen centilmence yaklaş yanıma
yanaklarıma düşen damlaları kıskanıp
sor; ıslanmışsın şemsiye ister misin diye

sonra havadan sudan konuş birazda
bu yağmurlu havada işin neydi dışarıda
beni nasıl ve ne zaman görmüş olabilirsin
değil miydin kalın bir perdenin ardında

bak kapandı hava, birazdan yine kar yağacak galiba
karanlık biraz içimi burksa da ne gam, sen varsın ya
dünyamı aydınlatan, içimi ısıtan varlığınla
hadi tut elimi sıkıca, hiç bırakmamacasına

güneşim ol, al cennetine, aydınlat ömrümü
sıcaklığın, sevgin ve şefkatinle

16.12.2009