Güneşe Hasret Yüzüm... Şiiri - Hüseyin Y ...

Bu yalan dünyada gülmedi
Bir gün yüzüm
Ayrılık hasretti
Düştü içime kor gibi
Güneş batarken kayboldu gölgem
Doğar diye bekledim yıllarca
Dört duvar arasında
Doğmadı güneş
Yaralı yüreğim hep acı doldu
Bıraktığın güller sararıp soldu
Ağaçlar kuruyup yapraklar soldu
Bekledim bekledim doğmadı güneş

Her yer hüzün ve çile ile dolu
Doğarmı bugünde sensiz güneş
Dalda yaprak kurumuş
Gözelerde su akmaz
Adını andıkça yüreğim dayanmaz
Akar gözlerimde damla damla yaş
Dün gece sana geldim
Yine sensiz yine çaresizdim
Elimde resmin yüreğim de sen
Yürüdüm yollar uzun ve çaresiz
Aç kollarını sana geldim
Güneş doğarken uykusuzdum dağlarda
Hüzünlü bakış karardı dünyam
Görmez gözlerim bir avuç toprak

Konarmı bir daha pencereme kanadı kırık kuş
Düştüm kimsesizim çaresizce ağlarım
Umudum tükendi kimseler yok yanımda
Bir tek gök yüzünde yıldız
Birde hayalin
Resmine bakıp halalini kurdum
Güneşe hasret yüzüm
Saklanmış güneş bulutların ardına
Doğarmı bir daha bana güneş
Sabırla bekleyeceğim yolunu
Doğacaktır karanlığa bir gün batan o güneş...
Hüseyin yanmaz
20/11/2010