Güneşe Asılan Kentler Şiiri - Murat Diler

Ters düz oldu dünyam.
Ardımdan kapatıldı kapılar.
Dermanı yok dilimin adını telaffuz etmeye
Lügâtıma işledim yalanlarla bezenmiş çiğ kelimelerini
Sabahları, hayalin sebep oluyordu uyanmama
Uyanmak, yarı uyanık koma haliydi
Hayalini bırakıp gittiğin günlerde
Yanılmak, aşkı seninle anarken.
Adarken bütün benliğini bir tek gülüşüne
Bir tek sözüne itaat etmek sevdanın şanındandı.
Bitip tükendi belki de gözümün feri
Işıklarımı söndürüp nereye gidiyorsun saçlarında öldüğüm.
Tut; kaldır beni artık gelecekte ki gizli sözlerim.
Sars beni kendime geleyim artık ömür bildiğim.
Uslandım belki de artık, öyle tepkisiz tavırsız kalmamak için.
Tepkimi kalemime kusup tavrımı ipime dolayıp gitmek.
İz bırakırdı belki de etrafında dönen dünya da
Anlamlarını yitirdin artık bitirdiğin duygularımın
Duygusuz kalmak gelişinle biten, gidişinle başlayan bir serüvendi.
Mizansendi belki de aşk telaşın
Kullanılmış bir hayat bırakıyorum sana
Söküp atılmış bir ad bırakıyorum od içinde
Sana bir gidiş hikayesi bırakıyorum
Gitmelerin güneşe asıldığı kentlerden