Gün ışığı özleme çalıyordu
Sevda kan kusuyordu
Adınla beraber iç çeken ciğerlerimden.
Bin bir türlü beladan kurtulmuştu ama vuslat yatalak etmişti kalbimi,
Prangalar eskitildi zamanların tan yerinde
Emri vakiydi gözlerin kalbimin atışına
Gün ışığı özleme çalıyordu.
Sen yokken ölüm kurulu saat gibi başucum da
Olmadı yapamadım.
Çağ açıp çağ kapatan gözlerini unutamadım.
Gün ışığı özleme çalıyordu
Firari başkentlerin tekinde
Derdest edildi senli anılarım.
Kokun mahkeme kağıdıma sinmiş
Sen yokken ölüm baş ucum da
Kayıt Tarihi : 28.5.2018 06:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!