Güneş ve Ay Şiiri

Hava Soğuk
Kuşlar yine uçuyor.
Ben yine bildiğin gibi,üşüyorum.
Bulutlar sanki,sakin,
Güneş daha pes etmemiş,
Kavgasını bırakmamış geceyle.
Gece,ay ışığına sığınıp,
Gündüz,güneşin doğuşunu izlemek,
Güneş'e mi Ay'a mı ihanet ?
Seveceksen birini seveceksin,
Aydınlıkta zaten yolumu bulurum,
Seni sevemem güneş,
Geceleri niye beni terk ettin diyeceğim,
Ki ay gündüzleri güneşin gölgesinde,
Derin uykuda,ama yine orada,
Hiç gitmemiş.
Karanlıkta yolumu bulamam,
Yolumu aydınlatan ay olmasa,
Ay'a verirdim tüm kalbimi,
Aklımı çelen güneş olmasa.
Hiç kimse yokken olan dosttur ya,
Ay'da işte öyle dost bana.
Ne ben konuşurum,ne o,
Çünkü beraber sustuk biz ay ışığında,
Sessizce yudumladık hüznü,
Ve kırk yıl hatrı kalmış o yudumların,
Hepsi yok olmuş diğer hatıraların,şimdilik,
Çünkü öyle bir hüzün ki bu,
Hatırlamak için hatıram da kalmasına lüzum yok,
Zaten an gibi aklımda,yüreğimde.
Ya Ay'ı,Ya Güneş'i
Ya Gündüzü,yada Geceyi seçeceksin,
Bir kalpte iki sevda olmaz,
Olamaz.

Halil İbrahim Zerdali

Açıklama

(Güneş,karşılığını alamadığımız kırgın bırakan sevdamız,
Ay,bizi karşılıksız sevenler,gece gibi kimse yokken belirenlerdir. Ay'ı Sevin,Ay'a değer verin. )