Günes sagnagi Şiiri - Seyfi Karaca

Şura bura derken...
trini tridi dom..!
salgın bir asmanın daha koruğundayken ezeli
sonrası alacalandı, sonrada buz,
gülüştü
Güneşle,
döndü haziran en gözü kara ve karanfillere böylesi
yazları zıkkıma çeviren zamanda, Sevgilili olmak üzere çiçekleşti
sualsiz yüzyillarin yoluna nasıl dökülmüşse yine öyle
yerine yerleşti mevsim, parladı fener, kıvılcımlandı çıra
şura bura derken hiçbir farki yoktu Ayda bir;
günde herdefa, her sefer,
yolcu oldu yine aç öpüsleriyle zaman kırıntılarında Takvim
kolsa kol, dalsa dal, tülse tül…dudaklarına sürülebilir yalanci bir tatla
duldalandı efkarına
Avuntu bir çam ve bir çinar gölgesinde tane tane düzüldü insanı nakleyleyen hayat öyküleri
arada Aşk
en baştaydı, har vurup harman savuranda bihalin,
sarılar serdi
güzde tamam oldu şura bura derken simdi geçmişe dönük buzulsularla
ben tuttum bile nefesi sağda solda Akrepler dönderen zembereğe
icim, bi yel, bir kovan
susmuşum ve bekliyorum dünden kaçak gibi
yine çiçek çiçeğe
yine Bal olacak
Güzeli.

Seyfi Karaca....Ocak /07