Güneş Görmeyen Gölge Şiiri - İlkay Coşkun

Güneş Görmeyen Gölge

dün, öncesi, daha öncesi, siz değin araf, ne çıkar
bir vakanüvis ifşa etmedikten sonra yaşananları
karabasan ya da cinnet karartmalarına dokunsak da
gizlerimizin yanında izlerimizi de taşımaktayız
hayatımız kader düş, masumiyet karinesine eşdeğer

zaman ifşa halinde, talihin kancası aynalara asılı
nereye uğurlasak aynı gölgelerden azade zaman
şikâyetler aşina dert ortağı ataerkil ve tahakküm
benzeşen her bir günde hayıflanmamız boşuna
zihinler de tutunan aynı, ayrı yansımalar çetelesi

parmak ve avuç içi kadar ayn, öz ve benmerkezci
güneşe izini taşıyıp, kimine zifiri ankebut yanılsaması
acının yanında gölgenin ağırlık taşıması mı sorulur?
sırdan bezeli içimiz sanki koca mucize doğurması
ah kara gözlüm nedendir yüreğin kanaması o zaman

iz/bellek bir acı/yan taşıyıp özle yansıma arası açıda
ışık izlenir “gölgeye girenin gölgesi olmaz”* o zaman
perde yırtılır, gölge kurtulur, bu bir aydınlık sonuçta
mana cisme, cisim isme, söz öze özgürlük askısıdır
göğe bırakılan yürek sesi en büyük telkin şarkısıdır

* Neşet Ertaş

İlkay COŞKUN
09.06.2021