Güne Şiiri - Zehra Canan Yıldız

Yine bir günü doğurdum geceden
Belki gülüşe, belki gözyaşına koşuş,
Bir umuda yaslanmış yorgun yürek
Eli alnında terlemiş, suskun, bitkin

Yine sevda yollarında elinde bir asa
Tutunacak tek dalı, dünyası, sevda
Ve yine yarınlarda belki sonraki yarın
İçindeki umut, sevdanın ateşi yaksada

Sönmeyecek ateş, dinmeyecek sancı,
Ve bir geceden güne Günden geceye,
Ağlamak sızlamak ne çare, mahkum,
Söylemeye dinlemeye hem güne, hem geceye