Günaydın Anne Şiiri - Kasım Kobakçı

Bana o sabahın sesini getir,
Ne şöhret, ne de makam beklerim,
Hayalim, o tatlı gülüşün sadece,
Öp beni, uyandır beni, günaydın anne.
*
O şefkatli sözlerini duysam,
Küçücük bir çocuk olsam,
Bütün korkularım hemen dağılır,
Öp beni, uyandır beni, günaydın anne.
*
Yatağımda gözümü açmadan,
Mutfağından gelen o rayiha,
Demlenen çayın buğusunda,
Öp beni, uyandır beni, günaydın anne.
*
Hayat zordu belki, evet ama,
Güvenle yaşadık, sükûnla yaşadık.
Yetişkinlik, o hissi bizden çaldı,
Öp beni, uyandır beni, günaydın anne.
*
Değsen yüreğime, bir sızı başlar,
O sabah selâmının, eksikliği bu,
Bu derin ihtiyacım, hep ondan,
Öp beni, uyandır beni, günaydın anne.
*
Bir okul sabahı, daha olsun,
Hadi kalk deyişini, işiteyim,
Nazlanarak açılsın göz kapaklarım,
Öp beni, uyandır beni, günaydın anne.
*
Büyümek, benden çok şey götürdü,
O masum başlangıçlarım, kayboldu,
Ne bugünden, ne yarından bir teselli,
Öp beni, uyandır beni, günaydın anne.