Günaydın Şiiri - Özcan Kurt

BURAYA BİR,

Bulutlarca umutlar birikirdik içimizde,
İnceden inceden yağıvermek için çatlayan ümitsizliklere,
Her sabah yeni başlangıçlar ekledik, bitti dediklerimize...
Ve dağlarca sevmek,
Kelebekler misali dokunuşlar çiçek bildiklerimize..
Sonbaharı kışı görmesek, baharı bu kadar özlermiydik?
Mutluluğun hemen ulaşıvermekte olmadığını,
Her acının bir kabuk değiştirmek olduğunu öğrendik...
Vay ki vay....
Oy sanem...
Yıllar geçti...
Vurulup kaldığımız yerden,
Vazgeçmeden kalkamayacağımızı öğrendik..
Bizde salıverdik, tutulu kaldığımız yerimizden..
Güçlen(diril)dik ve kalkabildik kimse tutmasa da elimizden..

Çok direnmedik..
Söğüt gibi idik..

Yıkıldık, kalktık, eğidik, süründük..

Biraz tatlı biraz acı,
Düşe kalka,
Yel estikce,
Yine dim dik,
Doğuyoruz küllerimizden..

GÜNAYDIN BIRAKTIM
Özvecan