Günay Aktürk Şiirleri - Şair Günay Aktürk

Bütün kent,
yorgun bir günün mükafatıyla
derin uykusunda gömülü.
Uzaklarda evler, kaldırım boyu uzanan sokak lambaları.
Yarına ertelenmiş yapılacak işler.
Hep yarınlara ertelenmiş seni seviyorum çığlıkları.

Sanki aynı havayı soluyoruz, neredesin ki?  
Hiç duymadığım sesini işitir gibiyim.

Her an yanı başımdaydın değil mi,
her an yakınımda bir yerlerde?
ve hayalindi değil mi o gördüğüm gözler?

Uykusuzum:
Tutup kapattılar beni bu zindana.
Yüreğimin dört bir kösesinde birer kelepçe
ve gücümün son deminde üç gecenin yorgunluğu…
Bin türlüsünü gördüm bir gecede acının.
Bilmem kaçıncı işkence de kaçıncı ayılmalarla tükürdüm

Bana kabir arama be can dostum
Kefenim toprağa bağlar mı sandın
Dinimle bağımı çok oldu kestim
Kabrimin azabı dağlar mı sandın

Çürümüş dünyanın bağı tarumar

Her söz yalan, her bakış bir kuşku.
O sana ne söyler, sen nasıl
yorumlarsın işittiklerini?
Güzel söz etkileme sanatı olmuş,
İltifat neyi ima eder?

Bana hafız hoca derler,
İmamlığı bilmezem ben,
Ne söylesem tamam derler;
Ne dediğim bilmezem ben.

Ben kendime evvelinde,

Hacca gider hacı olur
Namaz kılar kuran okur
Din adına cellât olur
Müslüman’ım diyen kâfir

Güya hayrı şerri görür

I 

Bize özgürlük yasak, bize gülmek,
bize güneşe sırtımızı vermek!
Gezip görmek yasak bize!
Yeryüzünde tel örgüler,  gökyüzünde barut kokusu!

Asın beni meydanlık bir yerde.
Çarşı ortasında mesela.
İbreti alem için olsun, din adına,
insanlık namına!
Din adına vaazlar verilsin,
birbiri ardına gelsin fetvalar.

Kimlere bozduruyorsun gönül kumbarandaki sevdaları?
Yoksa şehvet canavarına borcu mu var
doymak bilmez kadınlığının?
Ya kimlere giydirdin namussuzluğun
çamurlu ayakkabılarını?
Bu kaçıncı kahpe aşktır