Güneşin doğuşuyla başlıyor hayat.
Binlerce insan gelip geçiyor çevrenden.
Hayat hep akıp gidiyor durma yürü,
ben varım arkanda, diyorum:
Sende ondan korkuyorsun...
Mutluluk hala sende küçük!
Yaktığın ateş, gittiğin gün ki kadar yakıcı!
Dokunamadığım hayalim sen.
Hayalinde bile acı çektirmeyi başarabilen..
Mutluluk hala sende küçük!
Katlim için idam fermanı hazırlamış yobazlar.
Fetvalar verilmiş, sömürülmüş duyguların tam odağına.
Halkımda bir nefret bir nefret...
Kendi başımıza düşünemeyecek kadar bitirilmişiz.
Ve sırf bu yüzden;
Yoksul insanlar yaşardı bir zamanlar:
Karanlık
bir ülkenin, sefiller kentinde.
Devlet baba bakmıyordu evlatlarına.
Sömürgeciliğin adını vergi koymuşlardı.
Kim dirense eşkıya ya çıktı adı.
Bir çantası olmalı inanın hali hazırda.
Kitaplarına bir barınak, kalemine saklanacak bir delik...
Her gözünden yasaklı bir şiir,
İsyanı fısıldamalı halkıma.
Ve ölüm fetvasını vermeden tanrıları yaratanlar,
Vurduğu gibi dünyasını sırtına,
Yüreğine çarpan feryat, sözlerine ekilir
Gözlerinden akan hüzün dertlerime dökülür
Ayrılığın geçit vermez puslu hasret sisleri
Hayalime çöreklenen özlemlere takılır
Ben dostuma serim verdim dostum benden ırakta
Bazı soysuzlar var ki azizim,
en çok da onlar soyludurlar.
ve onlar bu karınca yuvası dünyada
çok çabuk fark ediliyorlar.
Azdır sayıları kuşkusuz.
Geçmese de beş parmağını bir elin,
Sonun yaklaşıyor yolcum.
Seni kara bir ölüm bekliyor daha kapıda
kara kışlar kadar azın.
Ve senin ruhunda ince bir yelekten gayrısı yok.
Titriyorsun ya hani yalnızlıktan,
sanki az kaçtın da paylaşmaktan.
Hani kendini ait hissemezsinya
bir an hicbir yere.
Karlar eriyiverir hani göz açıp
kapayincaya dek.
Hani kar kalkar da yol görünürya...
1
Kapıda karnı yüklü aydınlık bir direniş var çocuk.
Çıkabilirsin artık dışarı.
Yıkıldı korkunun karanlık surları bugün.
Daha bir umutla bakmak mümkün dunyaya.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!