Günah Şiiri - İlhami Canbolat

Fıtrat üzere doğan,
Her masum çocuk gibi,
Tertemiz ve günahsız,
Doğmuştuk ya anadan.
Büyüdük de ne oldu
Masumiyet mi kaldı.
Boyumuzca günaha
Sokulduk mu sonradan...

Ne kalpteki o saflık,
Ne yüzde o nur kaldı.
Kayboldu karakterler
Beden umursuz kaldı...
Işıl ışıl parıldayan
Çakmak gibi gözlerde,
Umutlar da tükendi
Ne gözlerde fer kaldı...

Mazlumun ahını alan
Ellerimiz kirlendi.
Yalana meyli olan
Dillerimiz kirlendi.
Bir mağdurun derdine
Derman da olamadık.
Masuma inanmayan
Yüreğimiz kirlendi...

Tövbe kapılarını hep
Açık tuttu yaradan.
Gireni yüz bin kere
Kabul etti oradan.
Mü’min karamsar olmaz
Ümitlidir duadan.
Geleni affedecek
Vaat ediyor yaradan...

Şah damarından bile
Daha yakınım diyor.
Kalbinden geçen neyse
Şüphesiz ki biliyor...
Duamız olmasa,
Neyimiz var ki bizim.
Verecek olduğundan,
İstemeyi veriyor...