Gün gün eksilirsin ömrümden;
Yollar uzaklara çeker kirpiklerimi.
İçimdeki yerin sızlar, üşürüm;
Başım öne düşer, tutamam gülüşlerini.
Yolunu yitirmiş bir yolcuyum;
Yaramdaki kabuklar kopuyor.
Bu ömürlük çok eski vicdan ağrısı,
İki satırlık düne köle oluyor.
Başlangıcım, yolum, sonum;
Bomboş taş duvarlardaki resmin.
Ardın sıra yarım kalmış bir romanda,
Son sayfaları yakılmış her birimizin.
O kitabın boşluğunda,
Aynadaki yabancı benim.
Hepimiz gelip geçiciyiz bu dünyadan;
Ben de gün olur alıp başımı giderim.
09 Şubat 2023 / Perşembe / Bartın
Halil KumcuKayıt Tarihi : 20.2.2025 15:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Sevda, her gün biraz daha eksilen bir ömrün göğsündeki yazgıdır; her adımda geride kalan anılar, zamanın boşluğunda kaybolur."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!