Acabaların beynimizi kemirmesine izin vermek
Başını yastığa koyup uykunun gelmesini beklemek
Senle senden öteleri o anlarda düşünüp düşlemek
Bilir misin yürek atımım ne zor sensiz sabaha ermek
Bitip tükenirken ağır kurşun grisi gece
Yokluk hamuru girerken şekilden şekle
Bil ki duyulan içimdeki ürperti
Bana verdiğin titreme sensizliği
Çiğnenirken ateş çemberi onurun abidesi
Boynu eğik hüzün içinde sevgi çiçekleri
Kentim sessiz, soğuk, yalnız ve uzak kenttir şimdi
Öyle bozuğum ki sensizliğe ağlar hüznün heykeli
Direnç ordularımla irisine her gidiş gelişimde
Yakınlaşır uzak zamanlar gün ışır gözlerinde.
Yanarken ten üşümelerde yokluk denizinde
Bir yanım zemheride bir yanım çöl sıcağında
O gece düştüm yoluna kayboldum koca kentte
Oysa akmak isterdim seninle geceden sabaha
Bitmedi…
Vedat Koparan 26.03.2006
Vedat KoparanKayıt Tarihi : 27.3.2006 11:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!