Gün Güneşli Kalbim Karanlık

Gün güneşli, ışıldayan dışarıda,
Kalbimse gölgelerde kaybolmuş, karanlıkta.
Gökyüzü mavilerle bezeli, güzellik dolu,
Kalbimse bulutlarla kaplı, hüzün dolu.

Güneş yükselirken etrafa ışık saçar,
Kalbimde ise derin bir yalnızlık uğrar.
Gülüşler, neşe dolu anlar var her yerde,
Kalbimde ise sıkıntılar, karanlıklar çökmekte.

Günün güzelliği yüzlerde tebessüm yaratır,
Kalbimse kederle dolu, umutsuzluklarla karışır.
Her adımda bir sevinç, bir coşku hüküm sürer,
Kalbimse sessizce acılarına gömülür.

Güneşin ışığı sıcaklık saçar her yanıma,
Kalbimde ise soğuk bir hava, bir iç karartıcı atmosfer var.
Gözlerimle seyrederim renkli dünyayı,
Kalbimse hissizleşmiş, duygusuzlaşmış bir halde.

Gün güneşli, umutlu bir şekilde ilerler,
Kalbimse karanlıkta kaybolur, kaybolur.
Ne zaman güneş doğsa içimde,
Kalbimdeki karanlığın izleri silinmez.

Gün güneşli, neşe dolu geçer yanı başımdan,
Kalbimse karanlıkta, ışıksız ve sessizce bekler.
Güneşin sıcaklığına hasretle bakarım,
Kalbimdeki karanlığa rağmen umutla doludur umutlarım.

Gün güneşli, kalbim karanlık olsa da,
İçimde bir umut ışığı her daim parlar.
Günün güzelliğiyle beslenir ruhum,
Ve kalbimdeki karanlıkla mücadele ederim.