Gün Gelir Şiiri - Yılmaz Demiröz

Gün gelir
Bazen dolar, taşar yüreğin
Hiçbir şeyi kaldıramaz olursun
Gün gelir,
Gönlün çorak topraklarda
Bir yudum su arayan ceylanlara benzer
Çoğu şeye boyun eğersin hayatta
Fakat o deli dolu yüreğin bir gün
Adaletsizliklere dayanamaz, kaldıramaz olur
Haykırmak istersin dünyaya
Avazın çıktığı kadar
Bu çığlıkların sessiz çığlıklardır
Duyamaz kimse seni
Birileri mahvederken her şeyi
Hani elin kolun bağlıdır ya
Bir şey yapamazsın
İşte insanın zoruna giden de budur
Tutar gücünü, bileklerini sessizce
Adaletsizlikler içinde yaşanan bir dünyada
Nesillerin gülebilmesi mümkün müdür?
Birileri zulmün pençesinde kıvranırken
Ağlarken masum gözler, dağıtılırken hayaller
Karanlığı boğabilmek mümkün müdür?
Terazinin kefesine kinin, öfkenin hasedin konduğu
Bugünün yarına düşman olduğu bir düzende
Hiçbir ülke ve hayaller ilerleyemez
Düşünceler körelirken umutlar kaybolup, solup gider
Adaletsizliklere sessiz kalmak çaresizlik değildir
Çember daraldıkça tüm sessizlikler
Belki fırtınaya dönüşüverir o an…

Yazar: YILMAZ ÖZDEMİR
Gönderen Yılmaz Özdemir zaman: 11:31 Hiç yorum yok:
Bunu E-postayla Gönder
BlogThis!
Twitter'da Paylaş
Facebook'ta Paylaş
Pinterest'te Paylaş

MAVİ
Masmaviydi gökyüzü önce
Sonra bir anda
Simsiyah dumanlarla kaplandı
Kin, nefret ve öfkenin ateşi
Tüm ağırlığıyla etrafımızı sardı
Söndüremedik yüreklerimize düşen yangınları
Tutamadık yarın bakışlı çocuklara
Verdiğimiz sözlerimizi
Çareyi hep kavgada aradık, yıprattık birbirimizi
Artık gökyüzü maviye hasret kalmasın
Bir son bulsun içimizdeki yaralar
Tüm nefretinizi bir kenara atın
Dökülmesin gül yanaklı çocukların gözlerinden yaşlar.