Mavi Şiiri - Yılmaz Demiröz

Masmaviydi gökyüzü önce
Sonra bir anda
Simsiyah dumanlarla kaplandı
Kin, nefret ve öfkenin ateşi
Tüm ağırlığıyla etrafımızı sardı
Söndüremedik yüreklerimize düşen yangınları
Tutamadık yarın bakışlı çocuklara
Verdiğimiz sözlerimizi
Çareyi hep kavgada aradık, yıprattık birbirimizi
Artık gökyüzü maviye hasret kalmasın
Bir son bulsun içimizdeki yaralar
Tüm nefretinizi bir kenara atın
Dökülmesin gül yanaklı çocukların gözlerinden yaşlar.