Bu yıl ilkbahar, sancılarla
Son bahar, acılarla geldi
O son akşam, gün batımı çok güzeldi
Ellerini tuttum ve okşadım
Kara gözleri, turuncu yaşlarla doldu
Dudaklarından sızan bir kan çizgisiyle
Akşam güneşine karışıp, kayboldu
O benim sevdiceğim, arkadaşımdı
Yaşam sevincim, can yoldaşımdı
Ve benim hiç durmayan çağlayanımdı
Dağı, taşı
Ağacı, balığı
Kurdu, kuşu
Beyaz köpüklü sularıyla yıkardı
Ve gece, gündüz demeden
Akar, akardı
O akşam sustu, kayalardan düşen sular
Sustu türküler, sustu şarkılar
Ve daha o gitmeden başladı özlem
Hastanenin hüzünlü odasında
Bir segah tambur taksimi tadında
Şimdi ikimizi de bırakıp giden
Elli üç yalın ve güzel seneden
Anılar dolup, boşalıyor beynime
Kör düğümler atılıyor yüreğime
Bundan böyle ne tan yerleri ağarır
Ne şafaklar aydınlanır
Son kırlangıçlar da yuvaya dönünce
Başlar sonsuza kadar sürecek gece...
(4 Eylül 2012 - Dokuz Eylül Tıp Fakültesi)
Sami YalçınKayıt Tarihi : 20.1.2014 20:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
O, gittiğinde...

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!