Sarpa sarıyor yaşam,
bu çıkrıklı makarada dönüyor hayat.
Durdukça ben çeviriyorum
Sussan gözyaşı,
konuşsan hıçkırığa boğuluyor ortalık
Dostluk,arkadaşlık...
aynı makarada mı dönüyor be usta..
Konuş benle gökyüzüm
Yoksa toplarım yıldızları sepetinden
Yağmur olurum bak bu gece
Dokunsan patlarım.
Talan ederim,
yalan olurum
doğrulamam..
Öğrendim,öğretildim...
herşeyim diyeceği birşey olmadan da yaşarmış insan..
Belki yarım yamalak,
Böyle ufacık
öyle...
Ne bileyim yaşıyor ya,
sorun değil! !
Bu dostların da hep bi bacağı kısa nedense
Yav gözüm; sandalye,masa olsa
kağıt koyarsın altına
olmadı değiştirirsin.
Ulan koskoca adam,
koskoca kadın sonuçta.
N'apmak gerek size
Beğenmedinizde yer mi yadırgarsınız! !
Ha umurumda dersen
oralı bile değilim
Zaten nereliyim belli değil
Benim kollar,bacaklar biraz uzunda...
sakın aldırma sen de aman dur orda
Bundan sonra;
her gördüğün yeşili
misket sanıp oynama
Bak çizildi,soldu oyunda
Ama mutlu ol be mihrace
yaptın yapacağını en sonunda...
Kayıt Tarihi : 29.4.2010 23:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!