Gülüşüne ekmek baban bu adam

Gülüşüne ekmek banan bu adam,
Doymaz kadın, doymaz sana
Ömür boyu seni seveceğim,
Sonsuza kadar, sana aç olacağım,
Sana, sadece sana...

Aklımdan çıkmıyor o an,
Ne kadar da güzel duruyordun karşımda.
Yanacaktık, dedik ya, yandık
Ne gam, aşkın koru sardı bizi.

Gülüşüne ekmek bandığım o an,
Doyarım sandım, bilirim.
Yüreğim doymaz,
Ve seni bir an bile unutmaz.

Ne mi oluyor, ne oluyorsa olsun,
Her şey seninle güzel.
Başını eğme sakın,
Bana bak, gül yüzlüm.

Aşkımız bir film gibi,
Başrolü ben, başrolü sen.
Bu aşk ne kadar güzel,
Ne kadar da gerçek.

"Adam, sus," dedin,
"Yapma, yanacağız!"
"Yanalım ulan!" diye haykırdım,
"Yanacaksak yanalım!"

Aşk bir film gibiydi, biliyorum.
Sen ve ben, başrolde,
Sen ne kadar güzeldin,
Ve bu aşk ne kadar gerçek.

Gülüşüne ekmek banan bu kalp,
Doymaz sana bir an bile,
Seni bir an bile unutmaz.

Tamam mı?
Bu aşk hiç bitmesin,
Sonsuza kadar sürecek
Bu aşkın ateşi,
Bu aşkın şiiri,
Bu aşkın şarkısı.

Usulca

Usulca,
O bakışların var ya, sanki bir ateş,
Sönmez yanar yakar içimde kor olur.
Seni istiyorum seni, bilirim, bilirsin,
Bu ruh, bu yürek sana doymaz olur.

Usulca, "kadınım,
Yorma o güzel dudakları." dedim,
Sustun, ama beni anladın,
O mahcup hallerini gizlerdin,

Avcumdaydı gül yüzün,
Öptüm, göğsüme sakladım.
Yumuşacık ellerinde,
Sanırım,
Ben kendimi kaybettim...

Yanalım, dedin, yanalım dedim,
Tutuşan bir kor misali.
Gülüşüne ekmek bandım,
Yedim içtim hasretine doymadım.

İçimde bir isyan, bir yangın,
"Kaçırma ulan!" dedim gözlerini.
Tam o anda gördün beni,
Ve buldum sende kendimi.

Ne kadar da güzeldin öyle,
İpek gibi tenin bir mucize.
Haykırdım sana, kadınım,,
"Böyle yumuşacık ten olur mu gız!" diye.

İki deli bir araya gelmişiz,
Yanacağız ama olsun,
"Yanalım lan!" dedin ya,
Ben senle her şeye varım,
Severim seni cehennem olsan da...