Gülüşüm Gözyaşıma Karıştı

Gülüşüm gözyaşıma karıştı.
Hiç aklıma gelmezdi böyle olacağım.
Karalandı bütün boş kağıtlar
Dindi tahta kapının gıcırtısı

Demiştim ya
“Belki gelirim ilkbahara”diye
Döndüm işte
Ardımda bırakarak
Bütün o esmer çocuk gülümseyişlerini
Ranzama yazdığım o dörtlüğü

Gülüşüm gözyaşıma karıştı
Hiç aklıma gelmezdi böyle olacağım
Ardımda bıraktım
Bütün yeşillerini ömrümün
Ve hasretin üç beş nöbetlerini

Bir şehri sevebilir insan
Onu o şehre bağlayan hiçbir şey olmasa da
Hatta o şehirde hiçbir şey olmasa da
Bir şehri sevebilir insan.
Sırf şiir yazdığı için havasını soluyarak
Kafasını koyacağı yastığı
Ve bir parça ekmeği bulabildiği için akşamlarında.
Ben bu şehri en çok
Hasreti sevdirdiği için sevmiştim ben.

Nasıl unuturum
Soludum bir kere
Barut kokusunu gökyüzünde
Gördüm acılarını ve korkularını
Esmer yüzlü insanlarımın.

Ve nasıl unuturum seni
Kavgamı gözlerinin aleviyle yakmışım ben
Senin için yazmışım
O en uzakların hasret şiirlerini.

Gülüşüm gözyaşıma karıştı
Hiç aklıma gelmezdi böyle olacağım.
Hakkınızı helal edin dostlar
Bahar geldi işte...

(Şafak Doğan Güneş-Son asker türküsü)