Gülüşü Deniz Çocuklar

Rüzgar yürüyor yüzüme
Yamalı caddelerinde bu şehrin.
Gözümde mavili deniz çocuklar
Ve düşümde öyle bir şehir var ki
Sahibi gülüşü deniz çocuklar

Bir memleket var düşümde
Ben bin yaşında bir deli
Bir memleket özledim ki sormayın
Her yanı gülden kemerli
Oynuyor gülüşü gulden yanaklar

Her şey ne kadar da arabesk oysa
Bazı evlerde cenaze; bazılarında düğün
Hüzünle, mutluluk aynı sokaktaydı
Kavuşmakla ayrılık iki kardeş gibi
Gülüşü deniz çocuklarla oynamaktaydı

Lanet kokuyordu büyüdükçe sokaklar
Belli ki mutluluk Kaf dağında
Gene de içimde bir ümit var
Kuzey kutbundan güney kutbuna kadar
Var oldukça gülüşü deniz çocuklar