Gülümsemede yerleşik.

Bir gülümseme süresince uçuşan anların, uzaklığın potasında erimesiyle elde edilir zaman, sana nefes,
kararsız iklimi sarar, yazıklanışında üreyen kendilik ve
ötenin zemininde yankılanır, duru ve saf yapıdır ilk
duyulan, tercihini parlatır, kabulun görkemidir fetih,
bildiğini unutmuş, bilginin kaynağına taşan. Varkılan
görmezlik, süreklilik çemberi, dolan dur, elinde yersizlik
ve darlık ekseni. Say ki omuzlarında buncası, ya tekinlik,
ya da kaygan zemin içre unutulur, uzakta kalanın uzar
tasası.