Gülümse Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

Gülümse sonu ölümse bile
Buluta kesmesin güneş gözlerin
Yemeğin çile sevenin hile
Olsa da donmasın güneş gözlerin

Gülümse gülüm sen; gülümse
Alaylı ya da dolaylı olsa bile
Çatık kaştan acı tebessüm
Çıksa bile gülümse, gülümse

Gülümse, bana ölüm sende
Önemsesen de gülümse, önemsemesen de
Hadi git işine deme sen de
Desen de gülümse, demesen de

Gülümse dudaklar tomurcuk kalmasın
Kederli bakışlar eleme dalmasın
Mutluluk yaylasında hisli ve sisliysen
Gülümse yanaklar bahara çalsın

Gülümse ki kırılsın kibrin kinin
Gülümse ki dağılsın öfkeli halin
Gülümse ki her türlü ahvali halin
Bir gören var unutma gülümse

Dağ gibi dertleri gönlünde eritti
Gözyaşıyla tebessümü kardeş etti
Tebessüme sadaka diyen o nebi
Gül gibi gülümserdi. Gülümse