Sessizliği ağırlıyorum seslerin ruhuna üflediğim bir dilek ile şah damarıma atıfta bulunan bir şiiri gözetliyorum.
Aşkın rabıtası bilinmezlik ve goncası mevsimin şafağa yakın duran hezeyan.
Mavinin dürttüğü bir rengim azami farkındalığın üst belleğinde aksıran bir kimsesizlik yine şahit düşmüşken göğü; yine şerh koymuşken yüreğine yerkürenin.
Susan sesim firar ediyorum.
Susadığım kadar suskunun ihtişamına hayranım.
Ah, bir düş bu resmedilen: tenimin kıpırtısında saklı aşk…
Hani, yalnızlığın kayrasında içimden sökün eden meşk
Yeknesak dokunuşları kaderin,
İnleyen kelimeleri bağrıma basıp da her gün
Çocuk neşemle hemhalım epeydir
Bakma sen hüzünlü durduğuma
Diyen nidalara karışırken sesi yüreğimin.
Düş kırıklarını hibe ettim mevsime zaten mevsim çoktan kefildi sinemde sakladığım ne ise ve kimliğimin rüzgârıyla coştum ve tozuttu mevsim aslında tozu dumana katan içimdeki berduştu en çok da canı yanan ve en çok sevip de acıyı çekerken işin ilginci kabullenmişken bunca acıyı ve karşılıksız aşkın kırbacını. Ne tek kişiydim ne de çoğul üstelik bilinen aşklardan değildi çektiğim ve hunharca sevdim sadece sevdim ve kendime o zulmü reva gördüm belli ki solacak bir çiçekten çok öteydi ne zamanki yazmaya dursam ruhumda kanatlanan ve yüreğimde saklı devasa evren ve sonsuz rahmet.
Misafiri olduğum dünyanın da hümayunu iken aşk
Sinemde dolgun dalgalar
Yürekte bozgun
Geride kalan silik cümleler ne ki
Bedellerini ödediğim hayallerimin yanında
Tehir mi etmeliydi düşleri en azından sağdıcı iken umudun, aşkın da vasisi iken mutluluk ve bir dumanın boğduğu renkler gibi, göğe karışan gözlerim, sudan sebeplerle boğulduğum en hazininden bir gülücük bahşetsin diye evren ve doğa ne de olsa doğamda saklıydı üstüne konduğum o bulut ve görünmezliğin sinyalini veren sessizliğe karıştım gecenin kırışık teninde solungaçları olmayan bir özlemle vardım sonunda vardım…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!