Gülüm Şiiri - Sureyya Tamer

Gül nadide çiçektir, Bülbülüne can verir,
Gül görmeyen bülbülün, yüreğinde kan erir.

Nefes alır verir de, o yaşıyor sanmayın,
Can çekişin sesidir, ötüşüne kanmayın.

Gülün mis kokusuyla, bülbülüm gelmiş aşka,
Çiçeklerin tümü ot, yalnız gülüm bir başka.

Değil mi aşk gül için, solmasın açsın diye,
Çırpınarak kanamak, Güle değil de niye?

Diyorlar ki ötene, gülistan efendisi,
Kınalı bülbülüm ki, aşığın tam kendisi.

Gülün aşkıyla yaşar, hayallere dalarım.
Gönül sınır mı tanır, ufuklara salarım.

Hele gördüğüm zaman, kalp coşturan gözleri,
Getiriyor dilime, can alıcı sözleri.

Gül koklayıp okşamak, mecnun eder bülbülü,
Gönlüne sultan etmiş, yücelerden bir gülü.

Gökyüzümün güneşi, yücelerin gül kızı,
Bakışın çok yakıcı, dayanılmaz bir sızı.

Asalette yücesin, soyun mudur gül veren?
Nasib olsa deseler, Tamer oğlu gül deren.