Gülten Akın Şiirleri - Şair Gülten Akın

"sen Leyla değilsin" dedi Mecnun
kavuştuğu andı
çıldırmış sanıldı

giden gitti (yiten zaman)
açtığın kapıdan girdim, adımı söyledim
işte orda kaldım

herkes nerde? (gibi yanlarında durdum)
yiten zaman (onlar öyle sandı)

Henüz başlamamıştık
Bitirmişler

*

Sorularınızdan anladım

itip beni
balıma dadanan bu çağı sevmedim

1
Bir roman kadar uzun bu tümce,
-Sonra işte yaşlandım..

2
Hızlı öpüşlerle lekenir ten,

ona göre biri, istediği
diyebilse, diyemiyor
çarpıcı bir işaretle kayboluyor
sonra döner gibi uzaklaştığında
ılık yumuşak hüzünlü

Ölümün ve göçün dokunmadığı tek nesne
var mıdır
ölüm yok eder göç değiştirir
kendisi kalamaz kimse
sarp ve suskun ninelerden başka
onlar kimi zaman sırtlarında

Susup bekleyerek yaşlanıyordu
şeylerin uğultusu arasında
içi ağırlaştıkça rüzgara çıkıyor
siliyordu kendini durma

ağrıya ağrıya nara dönüştüğünde

Birisi bütün düşüncelerinin sahibi
Hatırası kara elleri beyaz
Unutmak istersin unutursun
Gel gör ki yalnızlığa dayanılmaz

Sımsıkı bağlı geçen zamana

susup bekleyerek yaşlanıyordu
şeylerin uğultusu arasında
içi ağırlaştıkça rüzgara çıkıyor
siliyordu kendini durma

ağrıya ağrıya nara dönüştüğünde