İstanbul sevgilerin gülen yüzü
Ilık tebessümlerin türküsü
Haykırır iklimini bülbüller
Dolaşıyor damarlarında güller
Sen gül İstanbul, Gülsün tüm güller
Boğazda kol kola vermiş aşıklar
Yanıyor habercisi sevdanın ışıklar
Abanmış serince aralarından
Akıyor sevgileri yoğuran sular
Sen gül İstanbul, gül sümbüller
Uzak düşen, sensiz hasretine yanar
Nerdesin ruhuma yol, Gül, Pınar
Yaprakların salınsın Gül’ün hasretinden
Canlar sana meftun ulu Çınar
Sen gül İstanbul Gülsün Gül, Pınar
Gül’ün haberiydin, güldün, gül verdin
Ezanlarınla meleklere gülerdin
Gül’e mecnun, Eyüp’te şehit verdin
Güldün Gül’e, kol kanat gerdin
Gül güldü sen güldün İstanbul
Bulutların kanadında süzülür gibisin
Kalplerde nakış nakış sevgi, incisin
Güzellikte eşin yok dünyada birincisin
Sen Gül şehrisin muştuyu Nebisin
Gülsün İstanbul, Gülsün tüm güller
Sultanahmet meydanında kaldı aklım
Söyler Gül’e, gül nur dudaklım
Altı dalından salınır da ezanlar
Açılır bir gün belki kara bahtım
Gülsün sevdalım sen Gülsün İstanbul!
Kayıt Tarihi : 29.4.2005 20:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)