varlığının hesabını vermek, tüm nihilist bakışlardan sıyrılıp
sınıfsızlıktan yana olmak, komünist olmadan
iradeni köstekleyen her türlü otoriteyi reddetmek ama anarşistliğe dokunmadan
insani bir duruş kazanmak, faşistliğe bulaşmadan
durabilmek kıyamda
eğilmek ise sadece rukûya..
Kıyamet,sensiz mahşer kalabalıklarda yokluğuna sarılmak;
Elestte verdiğim tüm sözlerime adını bulaştırmak...
Çek peykan-ı dilini,çek temrenini!
Aslında bilsen; bir selamın acınası hallarıma Taha!
Koğuşlar ne de büyük bu tende
Sanki özgürsün tutulduğun halde
Kaç kişiyi zaptetmiş kimbilir
Hem gönüllü hem esir
Ne zamandır aklımda diyecektim sana
Bir türlü dilim varmadı
Gönlüm kabardı da
Aklım almadı
Hani şu mesele
Yürek burkan
Gidelim buralardan
Salkım asmalarını
Nazlı güzellerini
İç acıtan yıkık viran hanelerini
Kırılmış sokak lambalarını
Simit satan çocuklarını
Yanlış adımlarla yürüyen yalnızlık
Boğuyor içimizi,
Sevgisiz açan güller soluyor bir bir
Burası kimsesizler ülkesi
Güneş doğmuyor, sabah olmuyor
Sevgiyle insanlar hiçbir zaman gülmüyor
Gün gelir ararsın
Bir boşluk ağır gelir sol yanına
Gün gelir dalarsın
Gözlerinde ufuklar
Yüreğinde anılara atılmış bir olta
Ve elinde boş bir kovayla
Eskide mi kaldı, dedemden dinlediğim yıllanmış hikayeler
//
Dün gibi namaz kılarken seccadesine yatışım
//
Hani ezberlediğim ilk sure İhlas'tı
//
Hasıl olan hastalığına iyi bak!
Çünkü o hastalık değerini bilirsen çocuk ruhunu olgunlaştıracak,tüm cahilliklerine ve zaafiyetlerine derman olacaktır.
Ölümün nefesini hissedene hayatı solumak ne paha biçilmez bir nimettir şüphesiz!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!